Zapowiedź piątego spotkania z teatrzykiem Kamishibai.
Witam po raz piąty na spotkaniu z teatrzykiem Kamishibai.
Jak wspomniałam poprzednio, schyłek teatrzyku związany był z rozwojem prasy i telewizji. Ostatnim tradycyjnym opowiadaczem był pan TAKEMARU NOGATA – właściciel sklepu, w którym znajdowało się około 700 ilustracji wraz z tekstami.
Kamishibai nie zostało całkowicie zapomniane. Obecnie w Japonii odradza się jako forma teatrzyku ulicznego.
Propagowaniem idei kamishibai na świecie od lat zajmuje się Międzynarodowe Stowarzyszenie IKAJA z siedzibą w Tokio. Natomiast w zbiorach Międzynarodowego Muzeum MANGI w Kioto znajduje się największa kolekcja książek kamishibai.
W swojej wędrówce po świecie kamishibai trafiło do Europy w 70 latach XX wieku. Do Polski około 10 lat później. Należy wspomnieć, że Joanna Papuzińska po powrocie z Japonii opowiadała o teatrzyku, który oglądała w sąsiedzkich bibliotekach BUNKO. Były to małe placówki, których podstawą działalności były więzi rodzinne i relacje sąsiedzkie.
Forma papierowego teatru stopniowo zaczęła zjednywać sobie odbiorców w całym kraju. Niewątpliwie przyczyniły się do tego zalety takiej formy czytania.
- Jest to forma małego spektaklu teatralnego, która rozwija i poszerza słownictwo.
- Zabiera w podróż do magicznej krainy teatru i literatury jednocześnie.
- Pobudza wyobraźnię, rozwija poczucie estetyki i wrażliwości na piękno.
- Zachęca do tworzenia własnych historii, ustnych opowieści, graficznych ilustracji, alternatywnych zakończeń.
- Usprawnia umiejętności językowe i narracyjne. Wzmacnia pewność siebie, przyzwyczaja do publicznych występów.
- Jednoczesne obcowanie z ilustracją pozwala bardzo płynnie wprowadzić najmłodszych w świat literatury.
- Rozwija wyobraźnię i zachęca do własnych poszukiwań.
Obecnie żyjemy w kulturze zmasowanych treści. Umysł małego dziecka nie jest w stanie wystarczająco szybko przetwarzać tak wielu informacji. Może to doprowadzić do zaburzeń w rozwoju psychofizycznym.
Teatrzyk Kamishibai jest alternatywą, która pozwala na chwilę wyciszenia, skupienia uwagi na pojedynczym elemencie. Ilustracje uzupełniają tekst, a jednocześnie ułatwiają odbiór i potęgują przeżycia związane z jego treścią.
Są obrazem nieruchomym, a więc pozwalają na dłuższą obserwację i dostrzeganie szczegółów. Prezentują wybrany fragment i dają możliwość na jego interpretację i tworzenie dalszego ciągu. Rozwijają wyobraźnię i kreatywność, a więc cechy osobowości potrzebne w dorosłym życiu.
A zatem sięgnijmy do teatrzyku Kamishibai.
Agnieszka Krzyczkowska
Biblioteka Pedagogiczna w Radomiu
